چگونه دنیای جهان باز الدن رینگ، می تواند الهام بخش رزیدنت ایول باشد

دنیای “الدن رینگ” به ما نشان داد که چگونه می توان در بازی های جهان باز، از المان های ترس استفاده کرد. اما آیا این المان ها و دنیای جهان باز این بازی، در مجموعه رزیدنت ایول هم قابل پیاده سازی ست؟

بازی‌های سبک سولزبورن به مبارزات سخت، ارجاعات فرهنگ و داستان های فانتزی مشهورند که توسط استودیو سازنده آنها یعنی “فرام سافتور” ساخته و پرداخته می شود. از “دارک سولز” گرفته تا “الدن رینگ”، این بازی‌ها بهترین و چالش‌برانگیزترین تجربه‌های گیم پلی در چند سال اخیر را تقدیم گیمرها کرده اند. با این حال، علاوه بر سطح دشواری بالا، این استودیو معمولاً از ویژگی های ترسناک معماری گوتیک به همراه داستان هایی مملو از موجودات عجیب و غریب مختلف در هر نسخه از بازی بهره برده است. حرکتی هوشمندانه که به تاریک تر شدن دنیای هر نسخه و باورپذیری بیشتر آن کمک شایانی می کند.

حال و با توجه به موفقیت‌های اخیر بازی “الدن رینگ”، برای اکثر گیمرها این سوال پیش آمده که فرنچایز های نمادین دیگر (در ژانر وحشت) چطور می توانند با گسترش محیط و داستان پردازی، به اتمسفری شبیه به بازی های “سولزبورن” دست یابند. ژانری که این روزها، سرآمد آن بازی “رزیدنت ایول” است.

رزیدنت ایول 2 ریمیک

رزیدنت اویل با داستانی جذاب و چند لایه به همراه سکانس های اکشن بی نظیر در نسخه های متفاوت، پیشگام ژانر ترسناک – بقا لقب گرفته است. اتمسفر و دشمنانی که در این سری وجود دارند، برابر و حتی منزجر کننده‌تر از نمونه های مشابه در سری بازی‌های سولزبورن هستند. برای بیش از دو دهه، این فرنچایز دنیایی را ساخته که مناطق و محیط های بسیاری را در سرتاسر جهان پوشش می دهد. اما متأسفانه بازیکنان از امکان گشت و گذار کامل در آنها محروم اند. بنابراین، شاید تغییر روش و بردن محیط بازی به دنیایی جهان باز و قابل گشت و گذار، در نهایت به نفع فرنچایز باشد.

عناوین اولیه استودیو فرام سافتور با سیستم پیشرفت خطی و در دنیایی نیمه-باز (Semi-open) شروع به کار کردند؛ که البته ایده اکتشافات بازی های جهان باز را نیز در آنها شاهد بودیم. بدان معنی که بازیکنان می‌توانند در طول داستان، در مناطق معین و محدودی به اکتشاف بپردازند. با این حال، آزادی ارائه شده فقط به پارامترهای اکتسابی محدود میشد که بازیکنان در همان فضای محدود اجازه اکتشاف آن را داشتند.

اما همانطور که گفته شد؛ به مرور زمان بازی ها تکامل یافتند، همه چیز تغییر کرد و تبدیل به یک جهان باز کامل شد. روایت در بازی جدید این استودیو، گرچه هنوز هم وجود دارد اما تنها به عنوان اساس و پایه ای بکار رفته تا بوسیله آن، بازیکنان شخصیت های خود را ساخته و داستان خودشان را روایت کنند. غلبه بر خطرات در الدن رینگ به اندازه کافی آسان است اما به همان اندازه مجازات نیز وجود دارد. به این معنی که برخی از باس های سرسخت این بازی بسان مأموریت هایی هستند که به هیچ داستانی به جز داستان بازیکن ها گره نمی خورند.

نسخه ای انقلابی، و آغازگر راه فرنچایز محبوب رزیدنت ایول

اولین بازی از مجموعه رزیدنت ایول در پیشرفت سبک خود، جایگاه خاصی دارد. بطوریکه در طی آن بازیکنان به کاوش در “عمارت اسپنسر” و دنیایی سندباکس گونه می پرداختند. گرچه نمی توان این گشت و گذار و کاوش را با المان هایی که چند سال بعد و در عناوین ابتدایی فرام سافتور دیدیم، قیاس کرد. فرنچایز رزینت ایول همیشه بر داستان سرایی خطی تکیه کرده است. اما بعد از چندین نسخه و در بازی رزیدنت ایول 7، اولین نشانه های تکامل این سری مشاهده شد. جایی که در آن قهرمان داستان یعنی “اتان وینترز”، مجبور بود در سرزمینی باتلاقی و خانه مرموز “خانواده بیکر”، به اکتشاف بپردازد.

در این نسخه به جهت گسترش بیشتر داستان و یافتن کلید معماها، به بازیکنان این امکان داده شد تا در داخل خانه و همچنین زمین های اطراف آن که پر از دشمنان و معماهای مختلف بود پرسه بزنند. این نوع از پیاده سازی المان های ترس بر پایه کاوش هرچه بیشتر محیط، یک بار دیگر و در نسخه شماره دار بعدی این مجموعه یعنی رزیدنت ایول ویلیج (Resident Evil Village) اجرا شد. با این حال، این فرنچایز پتانسیل بیشتری جهت عرض اندام در سبک یاد شده دارد.

دنیای طراحی شده براساس معماری گوتیک و شاخصه های رعب آور

آنچه که باعث می شود در طول تجربه عنوان جهان بازی همانند الدن رینگ، همیشه حس ترس را به همراه داشته باشید، عنصر غافلگیری ست. بازیکن باید در خلال گشت و گذار در مناطق جدید، همیشه آماده دفع حملات مختلف باشد. زیرا خطرات و تهدید ها می توانند در هر لحظه و هر گوشه ای از این دنیا ناگهان ظاهر شوند. همین امر در مورد یک بازی کاملا جهان باز یا نیمه جهان باز از سری رزیدنت ایول نیز صدق می کند.

برای مثال، در شهری مانند “راکون سیتی”، بازیکنان باید با استراتژی و مدیریت منابع به جای تیراندازی، از زامبی‌ها و موارد آلوده به ویروس گذر کنند. و طبق یک قانون نانوشته، بهترین منابع همیشه در پرخطرترین مکان ها خواهد بود. یک مثال عالی از عناوینی که در آن بازیکنان نیاز به استراتژی دارند، بازی هایی همانند The Division است. در محیط های اینچنین، بازیکنان می‌توانند هر زمان که بخواهند وارد چالش های بازی شوند و سپس بسته به چالشی که بازیکن انتخاب می کند، نیاز به استراتژی و مدیریت منابع خاصی وجود دارد.

مشابه تعقیب و گریز جک بیکر و اتان در رزیدنت ایول 7، عنوانی جهان باز از این مجموعه می‌تواند چندین دشمن قوی شبیه به جک یا نمسیس داشته باشد. باس هایی که توانایی آگاه شدن توسط شلیک گلوله یا صداهای بلند را دارند. این امر تنها جنبه‌ای از دشواری بازی الدن رینگ را شامل می شود، زیرا در آن بازی هم تقریباً هر زمانی احتمال رویارویی با باس ها وجود دارد.

اگر نکاتی که گفته شد و یا مواردی از این دست به دنیای رزیدنت ایول اضافه شوند و نسخه ای جهان باز را شاهد باشیم، حتما به سود این مجموعه خواهد بود. تجربه ای که نه تنها می‌تواند ترس‌ بیشتر و دائمی ایجاد کند، بلکه می تواند الهام بخش کپکام جهت گسترش بیشتر و بهتر این مجموعه شود.

این نوشتار، ترجمه ی متنی با همین عنوان از سایت cbr.com می باشد.