سرویس اسپارتاکوس: ادغام دو سرویس قدیمی پلی استیشن، یا پیشنهادی جدید؟

پلی استیشن پلاس قبلا بخش بسیار مهمی را در اکوسیستم پلی استیشن ایفا می کرد. این سرویس پیشگام در ابتدا با بازی های رایگان ماهانه و فضای ذخیره سازی ابری، جزئی جدا نشدنی از پلتفرم پلی استیشن بود که هر گیمری برای تجربه و لذت واقعی بازی، ناچار به تهیه آن بود. و صد البته محتوای آن بسیار بیشتر از قیمتش به نظر می رسید.

من هم بسان دیگر گیمر ها زمان زیادیست که مشترک پلی استیشن پلاس هستم. برای بنده که اهل بازی های آنلاین هم نیستم ، پلی استیشن پلاس با رایگان کردن بازی های جذاب (بخوانید بازی های ایندی) مکانی بود برای تجربه هایی خاص. اما، اخیراً، این سرویس ارزش کمتر و کمتری را در مورد چیزی که زمانی یک سرویس اشتراک ضروری بود، ارائه می دهد. بازی‌های رایگانی که زمانی صبورانه منتظر می‌شدم تا هر ماه آن‌ها را تجربه کنم، اغلب ناامیدکننده هستند و این محتوای اصطلاحاً جایزه تا حد زیادی استفاده نشده باقی مانده است. بطوریکه چند ماه است که فراموش می‌کنم رایگان‌های پیشنهادی را دانلود کنم. البته تجربه بازی های چند نفره آنلاین تنها مزیت باقی مانده در این سرویس است. مزیتی که برای من لااقل مزیت محسوب نمی شود.

این نا امیدی زمانی برایم بیشتر می شود که در سمت مقابل و در پلتفرم دیگر سرویسی همانند گیم پس را می بینم. سرویسی که بهشت افرادی همانند من است. عاشق تجربه های تک نفره، مشتاق به تجربه عناوین مختلف، و مهم تر از همه با بودجه محدود.

یک طرفدار سینه چاک، اما ناامید

چند سال قبل، زمانی که پس از مدت ها موفق به خرید کنسول شدم. اشتراک پلی استیشن پلاس بسیار ضروری به نظر می رسید. در زمانی که بازی های اصطلاحاً ظرفیتی به مانند امروز فراوان نبودند، و قیمت دیسک های بازی هم حتی به صورت کارکرده برایم بسیار گران تمام میشد، سرویس پلی استیشن پلاس با بازی های رایگان هر ماه، که اکثراً عناوین بزرگی بودند، من را از خرید بازی بی نیاز می کرد. در کنار عناوین بزرگ و بلاک باستر، سونی معمولا بازی های ایندی محبوبی را هم به مشترکان پلاس هدیه می داد که گاهی ارزش تجربه آنها از عناوین AAAبیشتر بود.

اما زمان گذشت و به سرعت به امروز رسیدم. در حالیکه بسیار خوش شانس هستم که یک پلی استیشن 5 دارم، اما سرویسی که زمانی یک ضرورت به نظر می رسید، قدیمی شده است. حالا دیگر به کتابخانه پرتعداد بازی های خود افتخار می کنم، گرچه فقط ارزش کلکسیونی دارند، کمتر مایل به تجربه این عناوین چند وقت اخیر آن هستم.

بیایید راجه به پیشنهاد جدید این سرویس برای دارندگان کنسول پلی استیشن 5 صحبت کنیم. بخشی با نام PS Plus Collection که برای خریداران کنسول جدید سونی یک مزیت بزرگ به شمار می آید. عناوین مشهور و محبوب کنسول نسل قبل سونی در قالب یک پکیج به صورت رایگان تقدیم خریداران پلی استیشن 5 می شود و فقط کافیست بر روی کنسول نسل جدید سرویس پلاس را خریداری کنند. چه موهبتی بالاتر از این؟! آنچارتدها، بلادبورن، خدای جنگ، و حتی عناوین ترد پارتی محبوبی همانند رزیدنت ایول 7، بازسازی سه گانه کرش بندیکوت، مانستر هانتر و … همگی فقط و فقط با 10 دلار!! عالی به نظر می رسد، نه؟!

خیر، اصلا هم عالی نیست، چون همگی این عناوین را بعد از سال ها به طرق مختلف تجربه کرده ام. چه اینکه قبلا هم به صورت رایگان عرضه شده اند، و چه با اجاره و رفاقتی و تعویض دیسک و …

بله، درست متوجه شدید. این امکان برای تازه واردان به پلتفرم سونی عالی به نظر می رسد اما ای سونی، ای پادشاه بازی های تک نفره؛ برای من و امثال من که از طرفداران سینه چاک کنسول هایت هستیم، چه داری؟!

حالا و در این بازار کساد سرویس پلاس، رقیب قدرتمند (اگر با توجه به عملکرد، آن را رقیب به حساب بیاوریم) جولان می دهد. فقط کافیست نگاهی به بازی های عرضه شده بر روی این سرویس بیاندازید تا پیچ و مهره های فکتان شل شود. چه از عناوین قدیمی جذاب صحبت کنیم و چه از عناوین ایندی جذاب تر، همگی فقط و فقط با خرید یک اشتراک ساده در دسترستان قرار می گیرد. سرویسی که با خرید زنیمکس و صاحب شدن بتسدا، پربارتر هم شده و حالا با خرید اکتیویژن – بلیزاد به عرش خواهد رسید. اگر هنوز موفق به ثابت نگه داشتن فک تان شده اید، باید بگویم که تمام بازی های استودیو های ایکس باکس ( بله، بتسدا و اکتیویژن و بلیزارد را هم شامل می شود) از روز عرضه در این سرویس قرار خواهند گرفت. حالا فک تان افتاد یا نه؟!

با سیاست بسیار هوشمندانه ایکس باکس و مشخصاً فیل اسپنسر، رئیس ایکس باکس؛ حالا اگر گیمر جدید باشید، با کتابخانه عظیم از بازی های قدیمی و شاخص ایکس باکس مواجه خواهید شد که ارزش تجربه فراوانی دارند. و اگر نظیر بنده از خوره های بازی باشید هم با تجربه عناوین روز و فوق العاده، هر روز با این پلتفرم پیوند خود را عمیق تر خواهید کرد.

حفظ یک میراث

صد البته ایکس باکس با توجه به قدرت نرم افزاری که از آن بهره مند است (داریم در مورد مایکروسافت کبیر صحبت می کنیم) توانسته تا میراث چندین ساله خود را بر روی یک سرویس جمع کند. موردی که سونی و پلی استیشن از آن بی بهره اند. منظورم میراث نیست که همگی می دانیم پلی استیشن چه آرشیو بزرگی از عناوین و افتخارات را داراست. منظورم دقیقا ضعف نرم افزاری و یا هر مشکل دیگری ست که مانع تجربه آثار پلی استیشن 1 و 2 و 3 برایمان می شود.

گرچه خنده دار به نظر می رسد اما بیایید فرض کنیم که بر روی پلی استیشن 5 بتوانیم دیسک های پلی استیشن 2 را هم اجرا کنیم! غیر از برخی کلکسیون داران، مابقی بازیکنان با دیسک ها قدیمی به کنسول جدید هجوم خواهند برد. و صد البته در کنار تجربه چندباره عناوین قدیمی، بازی های جدید را نیز خریداری خواهند کرد. این سیاستی است که ایکس باکس روی آن سرمایه گذاری کرده و به نتیجه رسیده است.

کورسوی امید

چند وقتی است که شایعه ظهور یک سرویس جدید از سمت پلی استیشن برای رقابت با گیم پس و تزریق روحی دوباره به کالبد سرویس های قدیمی، شنیده می شود. سرویسی که ظاهرا قرار است سرویس پلاس و پلی استیشن ناو را با هم ترکیب کند. اما من برای امید دوباره به این سرویس و خریداری دوباره اشتراک نیاز به موارد وسوسه انگیز بیشتری دارم. اگر تنها هدف تغییر نام دو سرویس و ادغام هر دو با هم است، که چه نیازی به این کار است؟

فارغ از آن، من به سادگی یک کپی و چسباندن Game Pass برای پلی استیشن نمی خواهم و صادقانه بگویم، این سبک و سیاق سونی نیست. اگرچه انحصاری های پلی استیشن در روز اول مانند سعادت (از مدل دنیوی) به نظر می رسد، اما من این سعادت را نمی خواهم. الماسی که با قیمت پایین در دسترس باشد، دیگر الماس نخواهد بود!

طبق گزارش بلومبرگ، سونی به زودی از سرویس جدید خود رونمایی می کند. سرویسی که شامل بازی های مدرن و قدیمی این پلتفرم خواهد بود. بخش اول این خبر زیاد هیجان انگیز نیست، چیزی که تا بحال بر روی سرویس پلاس هم مشغول تجربه آن بودیم. اما بخش دوم که مربوط به بازی های قدیمی می شود، کمی وسوسه انگیز است. چرا که موافق باشید یا نه، پلی استیشن ناو در انجام آن (بصورت کامل) کمی ناتوان بود.

به عنوان کسی که اکثر عناوین کنسول های نسل قبلی پلی استیشن را بازی کرده، این پیشنهاد برایم فوق العاده جذاب است، چرا که حالا می توانم بر روی کنسول پلی استیشن 5 خود و بدون دغدغه بیرون آوردن کنسول خاک خورده، به تجربه دوباره عناوین کلاسیک مشغول شوم. چه بسا گیمرهایی که در زمان انتشار بازی هایی نظیر: کرش ریسینگ، وایپ اوت، رزیدنت ایول های اصلی، گاد آف وار 1 و … هنوز به دنیا نیامده بودند و حالا فرصت تجربه آنها را پیدا می کنند.

نینتندو اخیراً با آوردن مجموعه بازی‌های N64خود به سوییچ موفق شده است و آن را به کتابخانه‌ای از بازی‌های NESو SNES اضافه کرده است. اتفاقی که به بازیکنان فرصت تجربه بازی‌های اصلی و قدیمی Zeldaرا برای اولین بار می دهد.

علاوه بر این، سونی می‌داند که تقاضا برای بازی‌های قدیمی‌ترش وجود دارد؛ واکنش شدید گیمرها هنگام اعلام برنامه‌های سونی جهت تعطیل کردن فروشگاه‌های PS3 و Vitaرا فراموش نکرده ایم. واضح است که تمایل به دسترسی به بازی‌های قدیمی وجود دارد و گنجاندن آنها در یک بسته اشتراک می‌تواند به سونی اجازه دهد تا فروشگاه‌ها را تعطیل کند و از منابع آن جهت تقویت سرویس کنونی سود ببرد. یک بازی دو سر برد برای ناشر و استفاده کننده.

ظاهرا زمان زیادی تا رونمایی سونی از سرویس جدید پلی استیشن باقی نمانده است. امیدواریم سونی، که حالا با فروش بسیار خوب فیلم هایش (بخوانید مرد عنکبوتی) به سود قابل توجهی رسیده، برای باقی ماندن در بازی اشتراک ها و سرویس ها هم حرکتی معقول انجام دهد.

اگر قرار به فروش سرویس جدید در سه سطح مختلف هستیم، لااقل برای هر سطح از این سرویس، مزایای قابل توجهی باید قرار بگیرد. بطور مثال قرار گرفتن بازی های ایندی مشهور (نظیر: سلست، ریترنال و …) بر روی سطح ابتدایی این سرویس، در کنار مزیت همیشگی بازی های آنلاین میتواند پیشنهاد خوبی باشد.

حضور هرچند کوتاه بازی های AAAبر روی سطح دوم این سرویس و صد البته حضور لیستی پرشمار از بازی های محبوب نسل های قبل (با قابلیت دانلود)، در کنار حضور بازی های ایندی از زمان عرضه در سطح دوم این سرویس می تواند پیشنهاد خوبی (لااقل از دید من) باشد.

و سطح سوم و گران تر این سرویس باید عالی باشد. فراموش نکنیم که در پلتفرم رقیب حالا سرویسی با قیمت مشابه و پیشنهادات فک برانداز حضور دارند. پس سونی باید برای این سطح کمی خساست را کنار گذاشته و پیشنهادات جذابی ارائه دهد.

خوب یا بد، امیدوارم سرویس جدید و حرکت جدید سونی، باعث تحولی مثبت در صنعت بازی های ویدیویی گردد. چرا که این تحرکات همگی باعث بهتر شدن تجربه گیمینگ ما بازیکنان فارغ از هر پلتفرمی که در اختیار داریم، خواهد شد.