2 سال پس از عرضه ایکس باکس های سری ایکس و اس: همچنان فقدان انحصاری!

ایکس باکس های سری ایکس و اس 2 سال پیش عرضه شدند و پس از گذشت این مدت، هنوز هم جای خالی یک انحصاری قدرتمند در این پلتفرم حس می شود.

24 ماه از عرضه هیجان انگیز ایکس باکس سری ایکس و اس (Xbox Series X/S) می گذرد. کنسولهایی که در دو ورژن متفاوت، دو قشر از گیمرهای جهان را هدف قرار گرفتند. تصمیم مایکروسافت جهت عرضه 2 کنسول متفاوت بصورت همزمان، خیلی زود جواب داد و کنسول ارزان تر به فروش قابل قبولی دست یافت. این درحالیست که کنسول ایکس باکس سری ایکس با ظاهر جذاب و سخت افزار قدرتمندش، دل هاردکور گیمرها را برد و با توجه به قیمت های عجیب و غریب این روزها (مخصوصا در کشورمان) بهترین گزینه برای ورود به نسل جدید محسوب می شود. اما اگر صادقانه و به دور از طرفداری نگاه کنیم، این کنسول قدرتمند هنوز حتی یک بازی بزرگ برای نمایش قدرتش ندارد!

ماه نوامبر به زودی به آخر می رسد. این موضوع در دنیای گیم، مصادف با انواع و اقسام سالگردهای مختلف کنسول های بازی است. اما جدیدترین این سالگردها، به دو کنسول آغازگر نسل نهم از ایکس باکس و پلی استیشن باز می گردد. پس از گذشت دو سال، بیایید به عقب نگاه کنیم و دلیلی برای خرید این کنسول ها پس از 2 سال بیابیم! آیا عنوانی انحصاری (که بر روی ایکس باکس وان نباشد) روی این کنسول ها موجود است؟ آیا اثری یافت می شود که با اطمینان از تفاوت زیادش با نسخه‌ی ایکس باکس وان صحبت کنیم؟ البته که بازی های ترد پارتی فوق العاده ای هستند که قدرت سری ایکس، تجربه آنها را لذت بخش تر می کند. اما …

اما منظورم حضور یک بازی خاص است که بر روی پلتفرم های دیگر، امکان تجربه‌ش را نداشته باشیم. اثری که من را به کنار گذاشتن ایکس باکس وان و خرید حتی ایکس باکس سری اس ترغیب کند. اتفاقی که در اردوی رقیب (همان کنسول غول پیکر و عجیب و غریب سفید و مشکی) خیلی وقت پیش حل شده است.

مقایسه ایکس باکس سری ایکس و اس با کنسول رقیب

یک معیار بسیار خوب برای سنجش عملکرد این دو سال، مقایسه‌ی لیست بهترین بازی های ایکس باکس سری ایکس و پلی استیشن 5 در متاکریتیک است. البته که برخی از عناوین مشترک هستند. بطور مثال هردوی آنها، بازی الدن رینگ (Elden Ring) را در جایگاه برتر این لیست دارند. Hades و Persona 5 Royal هم از دیگر عناوین مشترکی است که البته زمان انتشار نسخه اصلی آنها به قبل از آغاز نسل جدید کنسولی باز می گردد. این بدان معنیست که بیماری کرونا و مشکلاتش، به توسعه دهندگان اجازه عرض اندام نداده است.

اما لیست سونی در چند عنوان تفاوت هایی با لیست ایکس باکس دارد. بازی های گرن توریسمو 7، هورایزن فوربیدن وست، اسپایدرمن: مایلز مورالس، Ratchet & Clank: Rift Apart، گاد آف وار رگناروک و حتی Astro’s Playroom (که عنوانی رایگان برای تمامی دارندگان PS5 است) تنها گوشه ای از لیست بهترین های PS5 را تشکیل می دهند. عناوینی که همانطور که گفتم، بر روی پلتفرم دیگری جز پلی استیشن، یافت نمی شود. البته من علاقه ای به قراردادن ریمیک Last Of Us و همچنین اسپایدرمن و آنچارتد در این لیست ندارم. اینها عناوینی هستند که آزمون خودشان را در گذشته (و بر روی پلی استیشن 4) پس داده اند. گرچه این ریمیک و ریمستر ها، هدفی جز نشان دادن قدرت کنسول جدید ندارند که خب، به هدفشان هم رسیده اند.

در سمت مقابل، ایکس باکس دارای فورزا و Flight Simulator است که هر دو هم عالی هستند. و … همین! البته بازی Halo Infinite نیز وجود دارد. اثری که بخش کمپین لذت بخشی را به طرفداران هیلو عرضه کرد. اما هیچ طرفدار ایکس باکسی نیست که از عرضه بد بخش آنلاین بازی گله مند نباشد. کاملاً منصفانه ست که بگوییم در این دو سال، ایکس باکس هیچ تلاشی برای بهبود و عرضه محتوا در این بخش نکرده است (یا شاید نیازی ندیده باشد!).

بیایید کمی واقع بین باشیم!

خودمان را گول نزنیم! در این نسل از کنسول ها، من به شدت عاشق ایکس باکس شده ام. سیستم عامل ایکس باکس و مالکیت بازی ها همزمان بر روی پی سی و کنسول برایم لذت بخش است. گرچه دوال سنس سونی کمی جذاب به نظر می رسد، اما کنترلر ایکس باکس و ارگونومی آن را بیشتر می پسندم. فارغ از این موارد، ایکس باکس گیم پس پیشنهادی است که نمی توان در برابرش مقاومت کرد. بهترین سرویس اشتراکی بازی حال حاضر دنیا، به من فرصت تجربه بینهایت بازی مختلف را داده که به لطفش با ژانرهای مختلفی آشنا شدم. در نتیجه من از وجود ایکس باکس در محل زندگی ام بینهایت راضی هستم. اما صادقانه بگویم، از آن بیشتر جهت تجربه بازی های قدیمی تر و یا مستقل استفاده می کنم.

بازی های جدیدی که در این دو سال، برای تجربه شان لحظه شماری کرده ام، همگی بر روی PS5 هستند! بازی هایی که یا توسط استودیو های فرست پارتی خود سونی، بصورت انحصاری در آنجا حضور دارند؛ یا با قرارداد های تجاری، بصورت انحصاری فقط بر روی آن کنسول قابل به تجربه هستند. همانند بازی Deathloop که به تازگی برای ایکس باکس عرضه شد. یا عنوان آینده اسکوئر اینکس یعنی Final Fantasy 16 و البته Forspoken. اگر به عنوان یک گیمر ساده به این قضیه نگاه کنیم (که تا اینجای مقاله با همین دیدگاه جلو آمده ام)، اینکه چرا و چگونه چنین قراردادهایی نگاشته می شوند، برایمان اهمیتی ندارد. موضوع اینجاست که بازی های موردعلاقه مان را در کجا می توانیم تجربه کنیم.

چرا باید از ایکس باکس های جدید گله مند باشیم؟

دو سال گذشته و احساس می کنم هیاهوی مایکروسافت در خرید استودیو ها مختلف (از سال 2019) گولمان زده است. شاید ایکس باکس به همین معناست، محلی برای دسترسی به کتابخانه ای عظیم از عناوین قدیمی! شاید به همین دلیل است که در ابتدای نسل، ایکس باکس قابلیتی برای بالا بردن خودکار کیفیت بازی های قدیمی، روی ایکس باکس سری ایکس و اس را راه اندازی کرد. بارگزاری بهتر، HDR خودکار و Quick Resume برای عناوین قدیمی تر. ترفندی که در ابتدا بسیار جذاب به نظرمان آمد و حس نوستالوژی مان را قلقلک داد. اما پس از دو سال، حالا به نقطه ای رسیدیم که حقمان است از ایکس باکس طلبکار باشیم!

ایکس باکس سری ایکس قوی ترین و سریع ترین کنسول حال حاضر جهان است. حداقل بر روی کاغذ که چنین است. اما خودمانیم، اعداد روی کاغذ به چه درد ما میخورد؟ شاید بر روی کاغذ، این مشخصات عالی به نظر آید و ارزش پولی که پرداخت می کنیم را بیشتر جلوه دهد؛ اما بدون حضور یک نرم افزار (بخوانید بازی) سخت افزار قدرتمند چه معنایی دارد؟ اگر از تحصیلکرده های رشته های مختلف علوم کامپیوتر هم بپرسید، می گویند نرم افزار همیشه مهم تر است. زیرا بدون آن، سخت افزار بی فایده است. هرچه قدر هم که جذاب و قدرتمند باشد.

چشم انتظار آینده …

حالا 2 سال از عرضه کنسول جدید می گذرد و در حالی که به حجم موهای سپیدم افزوده شده، همچنان به آینده امیدوارم. آینده برای پلتفرم ایکس باکس روشن است. 2023 سالی است که استارفیلد می آید. امیدوارم سال 2023، سالی باشد که بالاخره اطلاعات بیشتری از پروژه های بیشمار ایکس باکس بشنویم. پروژه هایی نظیر Fable، Avowed و یا Perfect Dark که برای قطره ای از جزییاتشان تشنه ایم. امیدوارم که Hellblade 2 همانطور که در گیم اواردز چندین سال پیش، سوپرایزمان کرد، در مراسم 2022 هم با اعلام تاریخ عرضه، مرحمی بر درد کمبود انحصاری ایکس باکس باشد. البته که چندین و چند بازی دیگر برای انتشار در سال 2023 لیست شده اند؛ اما همگی آنها عناوین نسبتا کوچک تری محسوب می شوند. منظورم به بازی هایی نظیر Pentiment، Minecraft Legends، و البته High on Life  است.

البته که تمام اخبار حول این پلتفرم، بد نیست. در واقع، فکر می‌کنم ایکس‌باکس، پلن و برنامه بزرگی برای تحول را استارت زده، که تصور می کردیم زودتر از این حرف ها به جواب برسد. شاید بخاطر عملکرد عالی رقیب در سمت مقابل هم کمی بی طاقت هستم! بهرحال پیدا کردن فرصت های بالقوه درخشش در دورانی رقابتی، کمی زمان بر است. بطور مثال، مایکروسافت در تلاش است تا بتواند آثار نقش آفرینی ژاپنی و البته بازی های ساخت آن کشور را به حضور در پلتفرم ایکس باکس ترغیب کند. پس طبیعی است که بازسازی زیرساخت‌های لازم برای ارائه آن بازی‌ها کمی زمان بر باشد. حتی اگر، زمان با سرعت در حال گذر باشد.

در پایان باید گفت که اگر بخواهیم در پایان این دو سال، کارنامه ای به دستان ایکس باکس بدهیم، نمراتش آنچنان چنگی به دل نخواهد زد. همانطور که گفتم، کنسول ایکس باکس سری ایکس و اس تجربه ای لذت بخش برای من (و مطمئناً تمامی عاشقان صنعت بازی تاکنون) به همراه دارد. فقط و فقط ای کاش بازی های جدید بیشتری وجود داشت تا من را به تجربه عناوین تازه تر و غرق شدن در کیفیت خروجی خود، تشویق می کرد.

منبع: VG247